Bir vefa öyküsü... hastalikta ve sağlikta

Yaşlı bir bey sabah erkenden evinden çıkmış;
Yolda ilerlerken bisikletin çarpmasıyla yere yuvarlanmış ve hafif yaralanmış.
Sokaktan geçenler yaşlı beyi hemen en yakın sağlık birimine ulaştırmışlar.

Hemşireler pansuman yapmışlar, biraz beklemelerini bir röntgen çekerek herhangi bir kırık veya çatlak olup olmadığını inceleyeceklerini söylemişler.

Yaşlı bey huzursuzlanmış, acelesi olduğunu, röntgen istemediğini söylemiş.Hemşireler merakla acelesinin nedenini sormuşlar; ?Eşim huzur evinde kalıyor, hersabah birlikte kahvaltı etmeye giderim, gecikmek istemiyorum? demiş.

Eşinize bir haber iletir, gecikeceğinizi söyleriz deyince, yaşlı adam üzgün bir iifadeyle ?Ne yazık ki karım alzheimer hastası, hiç bir şey anlamıyor, hatta benim kim olduğumu dahi bilmiyor'der...

Hemşireler hayretle ?Madem sizin kim olduğunuzu bilmiyor, neden hersabah onunla kahvaltı etmek için koşturuyorsunuz? diye sormuşlar........

Adam buruk bir sesle ?Ama ben onun kim olduğunu biliyorum? demiş......

?Çiçek Sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar öttüğü kadar sevimlidir
Bebek ağladğı kadar bebektir.?

Yazı tarihi: 13.11.2008

Güncelleme Tarihi:13/05/2025

Yayınlama Tarihi:12/11/2008

Okunma Sayısı:13175